اونایی که به جای فریاد زدن......سکوت میکنن........
یه روز به جای صبر کردن..... درو باز میکنن و میرن.......

 معذرت خواهی‌ ، حرمت داره ...
یه نفر غرورش رو میشکنه بخاطر تو ...
از کـنـار مـعـذرت خـواهـی‌ سـاده رد نـشـو ... !

 آهـــــــای.....
با توام...
تــــــو یادت نـــرود....
من به خاطر تــــــــو...
آتـــــــش گـــرفته ام....

 به اندازه ی نوشیدن یک فنجان قهوه ی تلخ بمان، بمان و تحمل کن.....
من نگران بعد رفتنت نیستم....
من نگران خاطرات شیرین لحظه های با تو بودنم که همه را با رفتنت تلخ میکنی.....
پس بمان و با نوشیدن یک فنجان قهوه کام خود را برای مدتی هرچند کوتاه تلخ کن....
و بدان مدتها کام که نه، زندگی من را تلخ کردی......
ومن تلافی جز تعارف یک فنجان قهوه ی تلخ به تو نداشتم...

بعضی وقت ها سکوت می کنی چون آنقدر رنجیده ای که
نمی خواهی حرفی بزنی.
بعضی وقت ها سکوت می کنی چون واقعاً حرفی
واسه گفتن نداری.
گاه سکوت به اعتراضه
گاهی هم به انتظار
اما بیشتر سکوت واسه اینه که هیچ کلمه ای نمی تونه
غمی رو که تو در وجودت داری توصیف کنه ...

 گرگ طبیعی ام آرزوست.... !
اینجا ،پشت پرچین های پُر رنگ و ریا
میان سطور کتابهای بی آوا
قابهای در حسرت ِ تماشا
رازهای خفته در غزلهای بی فردا
دلی از جنس ِ آب وآئینه
به چه کار می آید ،خدایا؟